Haklisin... Ben seni hic sevmemisim...
Oooofffff...
Oturdum kar yagislarini izliyorum..
Ve ne tuhaf.. üsümüyorum sanki yok gibiyim...
Son Söylediklerin Beynimin en bilinmez köselerini araliyor
Sen beni hic sevmedin...!!! Buydu senin sözlerin
Bir sigara daha yakmaliyim...
Belkide sen haklisin
Ben seni hic sevmedim
Sabahlari sana uyanmayi sevdim..
Saatlerimi senin zamanlarina kurmayi
Yeni bir güne seninle baslamayi sevdim seninle gecen günlerimi sevdim
Uykuya hasret kalmalarimi sevdim senin varliginla yetinmeyi sevdim
Duygusalligini sevdim siirlerime hüzünlenmelerini sevdim
Kimi yazdigim sarkilarda aglamalarini
Ama en cok sakalarima gülmeni Güldügün zaman icimde güneslerin dogmasini sevdim
Seni mutlu edebildigim zamanlarda mutlu olabilmemi
Mutsuz oldugunda kendimi yirtarcasina seni mutlu edebilme yollarini aramalari sevdim
kacislarini sevdim gidislerini sevdim ve en cok dönüslerini
her Habersiz kaldigimda senden günün 24 saatinde seni beklemeleri sevdim
Yoklugunda hüzünden döndügünde mutluluktan akan gözyaslarimi sevdim
Bir kus yavrusunun sakat kalmasina üzülmeni sevdim
Sen kimsenin caninin yanmasini istemezsin canimi yaktiginda her aci sözünü sevdim
Defalarca terketmelerinden nefret ettim birbirimizi yeniden bulmalari sevdim
Hayalinle uyumalari sevdim... ve Hayalinin rahat birakmadigi uykusuz gecelerimi
Seni kaybetme korkusunu sevdim... Her kaybettigimde kaybettigim icin nefret ettim
En Yorgun zamanlarimda seninle olmayi sevdim ve en yorgun zamanlarinda beni umursamadigini
Hayatindaki bir numara olmami sevdim... bazen ikinci yada ücüncü oldugumda...
Isteklerimi senin isteklerinin arkasina siralamayi sevdim
Bana sebepsiz kizmalarini suclamalarini ve yokmus gibi davrandigin günlerde..
tek basima oturdugum masamda iki fincan kahve hazirlamalarimi sevdim
Beni yalniz biraktigin geceleri ama hic sevemedim...
Sarildigim yastigimi sevemedim
Üstümdeki yorgani sevemedim
ve üstüme cöken karanliklari sevemedim
Halada sevmiyorum.. Sevemiyorum
Senden uzaktayken her rahatsizligini hisetmelerimi sevdim
Rahatsizliklarindan Nefret ettim...
Seni umutsuzluklarindan cikarmalari sevdim... En umutsuz günlerimde sen umutsuz olma diye anlatmadigim anlari sevdim
Kavgalarda en sucsuz animda... en suclu insan olmami sevdim...
Yargisiz infazlarindan nefret ettim... cezalarindan nefret ettim... ama senden edemedim...
Ayni hayali paylasmamizi sevdim...
Bir kiz cocugu dedim... Ismini senin koymani sevdim
Ben o dogmamis cocugu sevdim
Ben o cocugun annesini sevdim
Ben yikilip kalmalarimi sevdim
Kimse elimden tutmadan tekrar ayaga kalkmalarimi sevdim
Ölmemi istediginde.. Ecelimle görüsme hazirliklarini sevdim
Kabul ediyorum ben seni hic sevmemisim...
Bir Sigara daha yakmaliyim...
Bilmiyorsun... ama.... Ben....
Neyse...
Bosver....
Ilker Cakmak
Oooofffff...
Oturdum kar yagislarini izliyorum..
Ve ne tuhaf.. üsümüyorum sanki yok gibiyim...
Son Söylediklerin Beynimin en bilinmez köselerini araliyor
Sen beni hic sevmedin...!!! Buydu senin sözlerin
Bir sigara daha yakmaliyim...
Belkide sen haklisin
Ben seni hic sevmedim
Sabahlari sana uyanmayi sevdim..
Saatlerimi senin zamanlarina kurmayi
Yeni bir güne seninle baslamayi sevdim seninle gecen günlerimi sevdim
Uykuya hasret kalmalarimi sevdim senin varliginla yetinmeyi sevdim
Duygusalligini sevdim siirlerime hüzünlenmelerini sevdim
Kimi yazdigim sarkilarda aglamalarini
Ama en cok sakalarima gülmeni Güldügün zaman icimde güneslerin dogmasini sevdim
Seni mutlu edebildigim zamanlarda mutlu olabilmemi
Mutsuz oldugunda kendimi yirtarcasina seni mutlu edebilme yollarini aramalari sevdim
kacislarini sevdim gidislerini sevdim ve en cok dönüslerini
her Habersiz kaldigimda senden günün 24 saatinde seni beklemeleri sevdim
Yoklugunda hüzünden döndügünde mutluluktan akan gözyaslarimi sevdim
Bir kus yavrusunun sakat kalmasina üzülmeni sevdim
Sen kimsenin caninin yanmasini istemezsin canimi yaktiginda her aci sözünü sevdim
Defalarca terketmelerinden nefret ettim birbirimizi yeniden bulmalari sevdim
Hayalinle uyumalari sevdim... ve Hayalinin rahat birakmadigi uykusuz gecelerimi
Seni kaybetme korkusunu sevdim... Her kaybettigimde kaybettigim icin nefret ettim
En Yorgun zamanlarimda seninle olmayi sevdim ve en yorgun zamanlarinda beni umursamadigini
Hayatindaki bir numara olmami sevdim... bazen ikinci yada ücüncü oldugumda...
Isteklerimi senin isteklerinin arkasina siralamayi sevdim
Bana sebepsiz kizmalarini suclamalarini ve yokmus gibi davrandigin günlerde..
tek basima oturdugum masamda iki fincan kahve hazirlamalarimi sevdim
Beni yalniz biraktigin geceleri ama hic sevemedim...
Sarildigim yastigimi sevemedim
Üstümdeki yorgani sevemedim
ve üstüme cöken karanliklari sevemedim
Halada sevmiyorum.. Sevemiyorum
Senden uzaktayken her rahatsizligini hisetmelerimi sevdim
Rahatsizliklarindan Nefret ettim...
Seni umutsuzluklarindan cikarmalari sevdim... En umutsuz günlerimde sen umutsuz olma diye anlatmadigim anlari sevdim
Kavgalarda en sucsuz animda... en suclu insan olmami sevdim...
Yargisiz infazlarindan nefret ettim... cezalarindan nefret ettim... ama senden edemedim...
Ayni hayali paylasmamizi sevdim...
Bir kiz cocugu dedim... Ismini senin koymani sevdim
Ben o dogmamis cocugu sevdim
Ben o cocugun annesini sevdim
Ben yikilip kalmalarimi sevdim
Kimse elimden tutmadan tekrar ayaga kalkmalarimi sevdim
Ölmemi istediginde.. Ecelimle görüsme hazirliklarini sevdim
Kabul ediyorum ben seni hic sevmemisim...
Bir Sigara daha yakmaliyim...
Bilmiyorsun... ama.... Ben....
Neyse...
Bosver....
Ilker Cakmak