SEVAL&UÇKUN
Misafir C.tesi 21 Ağus. - 21:18:26
Nefes Almak Sevgili Yaşamak Değilmiş
Akşamın en karanlık bir anında
Tepemde kızıl bir güneş
Karanlığa doğru yükselmekte…
Mutluluk,
Yükselen o güneş kadar uzağımdayken,
Acı ve hüzünlerimse
Gözbebeğim kadar yakınımda…
Daha dün, yüreğin kadar yakınındayken ben!
Şimdi ise elvedalara terkedilmiş,
Ben ve yüreğimle, ayazlardayız
Ve asla ısınmayacak üşümüşlüğüyle…
Her martı bir deniz, her dağ bir duman
Ve her güfte bir nota bulabilir ama
Ayaza kesmiş bir yürek, o üşümüşlüğüyle,
Asla bir daha can bulamaz! Çünkü ölür…
O zaman bana;
Sen yaşıyor musun diye sorduğunda,
Bilmem! Ben yaşıyor muyum acaba?
Şimdi daha iyi anlıyorum ki sevgili
Nefes almak yaşamak değilmiş
Yokluğunda her gün!
Binlerce defa ölmekmiş…
Serap SÖNMEZ
