Insan yaslanmadan gencligni özlermi hic?
Daha yasayacak o kadar cok güzellikler varken önünde
yasayamadigi güzelliklerin hasretini cekermi?
Bir zamanlar dünyanin sanki hep kendi etrafinda döndügnü zannerderken gün gelecek ben cok özel bir insan olacagim diye düsünür insanoglu, gün gelecek tüm hayallerim gercek olacak diye hayaller kurar, gün gelecek herkes bendeki bu cevheleri görecek diye umutlari olur.....ama o gün hic gelmez......ve bir bir hayallerinin umutlarinin bir baloncuk gibi gözlerinin önünde patladigni gördükce gel zaman git zaman baslar özlemeye....
Yasayamadigi gencligni, ulasamadigi hayallerini, tükenen umutlarini...
Ve bir zaman sonra anlar artik...ömrünün kalan diger yarisi hep özlemle gececek....
hep o sahip olamadiklarinin hasreti ile yasamaya alismasi gerektigni kabul edecek....
Ve alisacak....her gün, her saat, her saniye milyonlarca insanlarin alistigi gibi oda alisacak...
Hayat öyle tuhaf bir yolculuk ki....yasadigin zamanda yasayamadiklarinin özlemi ile yanarsin.....yaptiklarindan dolayi pismanlik duydugun anda yapamadiklarina üzülürsün....sevdikten sonra sevemediklerine hasret kalirsin.....unuttuktan sonra unutamdiklarin kabusun olur........ve alisirsin bunlara....ömrünün son gününe kadar özlemekle yasamaya alisirsin....