SEVAL&UÇKUN
HuzunDemeti Çarş. 25 Kas. - 21:09:41
Firardayım
Bir uçurtma gibi ipin el verdiği sınırda salınmaksa yaşamak,
razıyım kırık kanatla s/onsuzluğa uçmaya....
Firardayım
Durmaksızın kaçıyorum aşktan
Suç ortağım
Yalnızlığım
Bakmıyorum ardıma
Görmek istemiyorum
Duygu yoksunu
Maskeli yüzsüzleri
Şimdi yorgun da olsam
Dirençsizliğim asılı olsa da
Yorgun kaslarımda
Koşacağım işte
Koşacağım yalnızlığıma
Kavuşma kurgulu
Ay yoksunu gecelere inat
Tutuklanmayacağım olmazlara
Senli umutlarımın
Tam orta yerindeydi firarım
Şaşırdın
Şaşırttım değil mi?
Soğuk mevsimlerdeydi uykularım
Donduran gecelerin
Kuşku kabuslarıyla dolu
Sırılsıklam uyandığım
Sabahlardaydı ilk kaçış planlarım
Nasıldır bilir misin?
Bir cambazın ipte yürüyüşü
Bir mahkumun özgürlüğü bekleyişi
Bir yalnızın intiharı düşleyişi
Bilemezsin
Sen hiç bir yürekte tutuklanmadın ki.
Oysa
Bir yürekte kanat çırpmaktır
Yalnızlığında duyacağın bir ses
Yalan ummalarını yüzüne vurmayan
Sığınabileceğin bir dost yanı olmalıydı yaşamın
Olmadı
Kendimden başka dost kalmadı
Şimdi
Yanılgılarımdan aldığım güçle
Adımlıyorum yolları
Sinsi bir elin
Siyah peçesini örttüğü gecenin
Azap saatlerindeydi
Firarı düşleyişim
Her yeni günle bitiyordu
Bekleme nöbetlerim
Bozulan büyüsüydü
Kavuşma bağlarımın
Güneşin yine yok okları
Batıyordu sol yanıma
Ve yüreğimdi yırtılan
Her şafak sökmesinde
Kanıyordu gözlerim
Üzgünüm
Arama boşuna
Çok yol aldım
Sensizliğin yollarında
Eksik belki özgürlüğüm
Kırık kanat çırpmalarımda
ateş hattında yolculuğum
ama olsun
yeşili çürüten de yağmurlardı
tekrar yeşerten de
yaşam bu
iyisiyle
kötüsüyle
yeter ki bizim olsun
tutuklanmadan
özgürce..
alıntı
