SEVAL&UÇKUN
Efkârlıydım__
Hüzün bara gittim akşam,
Sessizce girdim içeri.
Sinirleri alınmış,
Duygularım törpülenmiş olarak.
İliştim bir tabureye,
Yalnızlığı yürek dolusu yaşayarak.
Ne kadar yoğundu içerisi,
Bir yığın sevgili şen şakrak.
Gülüşenler, oynaşanlar,
Ağız dolusu kahkahalar,
Yanıp sönen ışıklar.
Ne kadar yalnız hissettim o an,
Hüzün ikiye katlandı ruhumda,
Bir bendim sanıyorum orada,
Sensiz ve mutsuz olan.
‘Ne içersiniz’ diyen bir sesle irkildim,
Daldığım hüzün selinden.
‘Bir duble hasret’ olsun diyebildim,
İçkinin adına!
Nede olsa__
Hep o düşüyor sevgide payıma.
Ayla KÜÇÜK
