SEVAL&UÇKUN
Sâkin deniz olamadım,üzgünüm... Olsam,ağlamazdı şarkılar belki... Her şiirden bir cam kırığı düşmezdi payıma... Elimde kalmazdı sevdâ kalıntıları... Artakalan olmazdım tüm umutlardan...
Ama fırtınalarda savruldum,fırtınaları savurdum sonra...Bir,ayrılık ağrısı kaldı şuramda ve hep kalacak anlıyorum...Yitip gitmeyi göze alarak ve uzağında uzağın olmayı da... Sâkin denizler diliyorum sana...
Ben ise,dâim med-cezirlerimle olacağım...Sonrası görünüyor ufkumun.Sularım sürekliliğini koruyamayacak berraklık adına;bulanacağım...Düşerek ve dahî kalkarak büyüyen çocuklar misâli yara olacak dizlerim.Bir köşede büzülüp ağlayamayacağım üstelik;başım hafifçe eğik yürüyeceğim senli kaldırımlarda...
Sâhi sen,yağmurlu günde denizi gördün mü? Ya fırtına sağanağında?..
Rengi uçar denizin.Mâviyi unutursun,griye döner gözlerin...Kalbin,tekmeler ya sîneni,çıkmak için...
Görmemişsin belli ki...Görseydin;kucaklardın tüm sancıları,aşktandır diye...Sansürü silerdin lügatinden...Elek vermezdin titreyen ellerime;artık elemelisin kelimelerini,diye...Şu ağrılı kalbimi toprak altına gömme çalışmaların niye?..
Duruldum,ırmaklar üstüme dökülürken...Altında kaldı umutlarım,giden her yılın...Duymadın sesimi...Duyma da artık!Haykırayım ve de yalnız ağlayayım sessizliğime...Başımı omzuna koyup dünyâya gözlerimi kapama düşlerimi,düşüreyim iç cebimden...Sen bak sâdece,çok uzaklardan baktığını bileyim...Buruk bir tebessümle kucaklayayım tüm yaşanmışlıkları...Vedâ mısrâlarım olsun anılar defterinde...
Ve sonra,gömsünler beni,ömre bedel sevdâlar makberine...
Öyle ya; "sevmek acı,gerçek acı
benzer birbirine..."
