SEVAL&UÇKUN
GözLeriNdeki CenneT
Sen; karanlıklarıma gülümseyen güneşim, acılarımda sığındığım nefesim,
gülümsediğimde gamzelerimsin...
Yine güneşin üzerine zifiri karanlıklara örtüldüğü gecelerden sesleniyorum
sana...Yıldızların geceye, sevdanın yüreğime vurduğu saatlerdeyim yine..Üç
duvar ve duvarlara sinmiş yalnızlık..İçimde sensizlik yalpalıyor
sessizliği...Ürperiyorum sokağımı işgal eden ayazlardan.Acılarının bağdaş
kurup oturmuş yalnızlıklarda dayanma sebebin olan gamzelerimden seni mahrum
etmekten korkuyorum...Sana sığınıyorum..Göz çukurlarının altındaki ince
cizgilere sığınıyorum...
Yüreğimi sana bırakıyorum...Gece değil gözlerinde yaşanan...Sanki sıcak bir
deniz gibi gözlerindeki nem....Bırak ne olur yüreğinden nefes alayım kurak
topraklarıma...Bir dem cekeyim hücrelerinin ateşe vurulduğu saatlerde..
Ve
karanlıklar üzerime cullanmadan gözlerindeki güneşi sereyim
karanlıklarıma.Yağmurların fırtınalara sarılmadan ben yüreğindeki Cennete
gireyim..Hadi ellerini uzat...Yıldızlarin icinde yeniden doğalim
....Ummanların derinliklerini korkutmasin seni...Yıldızlara kapat o gülen
gözlerini.
Bu sabah perdeleri açmayacağım gül yüreklim..Yüreğimde" güneşim" olmuşken
yüreğin, karanlıklara gülümsüyorum bir cocuk misali...Gamzelerimde acan
gülüşlerin varken baharlara küskünlügümü ilan ediyorum....Bırak acıların
ecel tarlam olsun...Gözyaşların ise son nefesim..Kücücük ellerimle gecelerin
koynunda ıslattığın gözbebeklerini silemesem de bırak yüregindeki tüm
umutları bir nefes diye içime cekeyim...Aslında bir özür borcluyum
sana....Gözyaşlarından düşen her damlayı yüreğimle öpemediğim icin...
Yüreğine düşen sızıları ve sancıları söküyorum ellerimle...Gözlerini ıslatan
yağmurlarla kavgalardayım..Aldırma gömleğimin kan revan icinde
olduğuna...Bırak aksın canımdaki nefesim yollarına...Aksın ki gönül
bahcendeki kuru toprakları kanımla ıslansın...Sen uyurken geceleri, ben sana
gelmekteyim...Saclarını çözüyorum kırmızı tokalarından, her teline
yıldızları giydirmek için...Ben nefesini geceye bıraktığın dudaklarindan bir
dem sıcaklık alıyorum..Ne olur kızma , seni öpmek icin değil ; kuruyan
dudaklarına Cennetin mis kokan nehirlerini bırakmak icin...
Ve bir gün karanlıklarda kalırsam, gözlerindeki güneşi giydirecegim
gözlerime...Bir gün ayazlarin icinde uykusuzluğa isyan edersem, yüreğindeki
Cennetin en güzel bahcelerine uzanıp huzuru doldurucağım gecelerime...Sen "
hasretini ve umudunu " ektiğin ciceğe ben her gün yüreğimin denizlerinden
sevdamı bosaltacağım...Ektigin cicege dokunduğun her an ben uzaklardan senin
icin bir beyaz güvercin kanatlandıracağım..Kanatlarında yüreğim, gözlerinde
ise gülen gamzelerimin olduğu
Hadi, uyu ne olur birazdan sabah olacak...Gözlerini kapat..Sanma ki ben
seninle uyuyacağım..Sen uyudugun zaman kirpiklerine gökkusagın en güzel
renklerini dikmekle uğraşmalıyı..Ve ki sen güneşe gözlerini açtığında ben
karanlıklarda sana ve yüreğindeki günahlarına yanıyor olacağım..Ve sen
baharlara gülümserken, acılarla yaralanmış bedenine yüreğimin sevda
elbiselerini giydirecegim....Korkma, sancılarından...Gözlerini kapat
sen...Gözlerini güneşe açtığında ben olmayacağım yanında..Ama ben senin
ruhunun en derinlerinde sana yaşıyor olacağım....
" Sen ki gül yüreklim;
Karanlıklarıma gülümseyen güneşim,
Acılarımda sığındığım nefesim,
Gülümsediğimde gamzelerimsin...
Hadi gözlerini kapat yıldızlara.
Ve ben, gözlerindeki Cennetin icinde nefes alıyor olacağım..''
