SEVAL&UÇKUN
Kim unutur ki ilk aşkını ilk kalp heycanını.Yıllar geçsede üzerinde unutlumaz .Mesela ben ilkokulda çocukluğun verdiği saflıkla aynı sınıfta okuduğum Orhan isminde bir çocuğa aşıktım itiraf ediyorum burdan .Çocuğa yapmadığım şey kalmamıştı ne kadar zalimmişim :) Çok iyi hatırlıyorum ders aralarında saklanbaç oynardık bir defasında onu öyle bir itekledimki nerdeyse bütün dişleri eline geldi.Çok üzüldüm sonra niye iteklediğimide bilmiyordum sadece onu her gördüğümde ondan kaçıyor uzaktan uzağada onun bana bakıp bakmadığını kontrol ediyordum .Bakmadığını fark ettiğimde de ondan intikam alıyordum .Her gün beraber dönerdik eve okul uzak olduğu ve onunla benim evim yakın olduğu için takılırdım peşine birlikte gitmek isterdim bir yandanda hiç umursamaz davranıp delirtirdim .Çocukluğun verdiği hazır cevaplılıkla sana ne, bana ne ,kime ne tavrımı en üst sevyelerde ilk uyguladığım şahısdır.Sınıfta tam çaprazımda oturuyordu .Saçımı çekip çekip kaçmaları da meşhurdu benim ona yaptıklarımı o hiç şikayet etmezdi kimseye ben se her defasında intikam alırdım ondan ne zaman saçımı çekse müdüre koşarak şikayet ederdim.İlkokul 4. sınıftaki bir çocuk ne kadar yaramaz olabilirki diye düşünmeyin ben çok yaramaz ve aksi bir çocuktum.Okulun duvarının küçük bir kısımı yıkılmıştı bir gün Orhanı kandırıp hadi dersten kaçalım parka gidelim demiştim.O yok falan dedi ama ben hırs ettim gidelim dedim ve o gün kaçtık okuldan akşama kadar bütün okul seferber olmuş.Nerde olduğumuzu merak etmişler benim ve onun umrunda değil tabi deli gibi Adana sıcağının altında parkta salıncakta aşkımızı yaşıyorduk.En son gitmeden önce yanağından öptüm kıpkırmızı oldu koşarak uzaklaştım yanından. Annem ve babam okula gitmişler çok merak etmişler ve evde beni bekliyorlar .Nerdesin sen diye kızdıklarında bütün suçu Orhanın üzerine atmış beni kandırdı ben gitmezdim yoksa diye ağlayarak dayaktan son anda kurtulmuştum.Tabi her aşk kaçamağı gibi bununda sonu acı bitti .Ceza aldım günlerce sokağa çıkamadım.Onunda benden geri kalır yanı yoktu. Sabah okula gittiğimizde müdür ikimizide odasına çağırdı.Tabi bir sürü fırça yedikten sonra bir süre konuşmadık ikimizde .En son kavgamızda yine kıskançlık yüzünden oldu sınıfın en akıllı çocuğu o en yaramaz kızı bendim ama derslerimizde bir o kadar iyidi.Medivenlerde koştururken yine bu benim saçımı çekti.Neymiş efendim tenefüse neden onunla değil Sinanla gitmişim tabi bende durmadım peşinden yetiştim ayağına basmamla merdivenlerden yuvarlanıp kafasını kırması bir oldu.Günlerce gelemedi okula geldiğinde ise artık hiç konuşmuyorduk.Kavga bile etmez olmuştuk artık.Bir birimizi yok sayıyor görmezden geliyorduk .Tabi zaman geçti o sınıfta ki Tuğçeye bende Sinana aşıktım artık bir birimize nispet yapıp ders aralarında kaçıp kovalamaca oynuyorduk.Ama onu hiç unutmadım o benim ilk aşıkdımdı.Biz daha sonra taşındık oturduğumuz evden onlar hala orda oturuyorlar .Yıllar sonra tesadüfen karşılaştığımda üniversitede okuyordu ve yakışıklılığından hiç bir şey kaybetmemiş müzip gülümsemesiyle deli kız ne yapıyorsun dediğinde sana ne yaptıysam aşkımdandı dedim oda kafamı kıracak kadar aşık olmasaydın keşke dedi. Güldüm ne demişler aşk acı çekmektir kafandaki yara izi de hep beni hatırlatsın sana.Nasıl unuturum alnımın ortasında duruyor her aynaya baktığımda seni hatırlıyorum dedi.
