SEVAL&UÇKUN
Birine sarılmaya ihtiyacım vardı.
O kişi sen oldun.
Seni düşüncelerimde yarattım.
Yoktan var ettim.
Farkındaydın aslında...
Farklı dünyaların insanlarıydık.
Buna rağmen seni yaratmama izin verdin.
Anlık mutsuzluğumuzu,
tatminsizliğimizi birbirimizi zihinlerimizde yaratarak,
şekillendirerek bastırdık.
Baştan kaybedilen bir savaştı bizimkisi.
İyiniyetliydik.
Hayallerimizin bizi var edeceğini umduk.
Ama olmadı.
Olmadı ey sevgili.
